Ein skal aldri starte eit avsnitt med overskrifta, men det er samstundes viktig å ikkje gløyme kva overskrifta har lova. Når ein då likevel vert freista til å starte med overskrifta i brødteksten, gjeld det å stå fast imot.
Frå tid til annan må ein undre på om ikkje dagens norske måte å arrangere heimlege opphaldsstader på faktisk manglar historisk sidestykke. Dette stykket burde ein kanskje salte og tørke. Kanskje ville det gje betre smak. Eller røyke. Det kunne også vere noko. Spørsmålet er kva veg feittet ville renne. Og eit anna spørsmål er om kanskje strimla uansett alltid er betre enn blokkdanning.
Ein song kan gjere dagen betre, han kan setje eit uttrykk på indre kjensler og han kan krevje noko av ein. Det er berre tre ting mellom fleire. Ein song er difor meir enn eit kinderegg. Ein kunne slå eit slag for songen.
Det kunne tenkjast at alt vart annleis om ein endra premissa grunnleggjande og ugjenkalleleg. Då kunne det hende at ein gjennom å innsjå premissendringa, også ville arbeide for noko anna enn no.